DEKLARACJA DOKTRYNALNA SPOŁECZNOŚCI EWANGELIZACJI DZIECI

W co wierzymy?

A. Wierzymy, że „Całe Pismo przez Boga jest natchnione”, przez co rozumiemy całą księgę zwaną Biblią: że została ona w oryginale bezbłędnie napisana, i że jej nauczanie i autorytet jest absolutny, najwyższy i ostateczny. Że Duch Święty kierował świętymi mężami w przeszłości we wszystkim, co napisali (2 Tym. 3,16; 5 Mojż. 4,2; 2 Piotra 1,21).

B. Wierzymy, że Bóg istnieje wiecznie w trzech Osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Te trzy Osoby to jeden Bóg, mający tę samą naturę, atrybuty i doskonałość (Rzym. 1,20; Mat. 28,19; 5 Mojż. 4,35; Jana 17,5).

C. Wierzymy w Osobowość i Boskość Pana Jezusa Chrystusa, który począł się z Ducha Świętego, narodził się z Marii Panny, jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem (Jana 1,1; 1,14; 10,30; Mat.  1,20; Łuk. 1,30.31; Filip. 2,5-7; 1 Tym. 3,16; Kol.  1,19).

D. Wierzymy w Osobowość i Boskość Ducha Świętego, który jest źródłem i mocą wszelkiego właściwego uwielbiania i służby; jest bezbłędnym tłumaczem nieomylnego Słowa; który mieszka w każdym prawdziwie wierzącym; i jest zawsze obecny, by składać świadectwo o Chrystusie; który dąży do tego, abyśmy naszą uwagę skupili na Nim, a nie na sobie lub naszych przeżyciach (Jana 15,26; Dz.Ap. 5,3.4; 1,8; Rzym. 8,26.27; 1 Kor 2,12.14; Rzym. 8,9; 1 Kor.  3,16; 12,13; Jana 16,13.14).

E. Wierzymy, że człowiek został stworzony według wyobrażenia Boga, na Jego podobieństwo, tak jak to ujmuje Pismo Święte, oraz że cała ludzkość przeżyła upadek wraz z upadkiem pierwszego Adama. Z tego powodu poważnemu zepsuciu uległa nie tylko moralna natura człowieka, lecz całkowicie został pozbawiony wszelkiego życia duchowego; człowiek stał się martwy przez upadki i grzechy; został podporządkowany mocy złego. „Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu; nie poddaje się bowiem zakonowi Bożemu, bo też nie może. Ci zaś, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą” (Rzym. 8,7.8).

Z tego powodu człowiek nie może ani ujrzeć ani wejść do Królestwa Bożego dopóki nie narodzi się na nowo z Ducha Świętego. Chodzi o to. że żaden rodzaj poprawy, która może być znacząca, żadne osiągnięcie odnowy moralnej, która może być ogromna, najatrakcyjniejsza przynależność kulturowa, żadne humanitarne i filantropijne akcje i prace dla dobra społeczeństwa aczkolwiek pożyteczne, żaden chrzest czy jakikolwiek obrzęd, które mogą być spełnione, nie mogą dopomóc grzesznikowi w zrobieniu nawet jednego kroku w kierunku nieba; lecz może to się stać dzięki nowej naturze, którą otrzymujemy z góry, to jest nowe życie zapoczątkowane przez Ducha Świętego poprzez Słowo, i to ma absolutnie zasadnicze znaczenie dla zbawienia (1 Mojż. 1,26.27; Rzym.  5,12; Efez. 2,1-3; Jana 3,3.6.7; Tyt. 3,5).

F. Wierzymy, że Jezus Chrystus stał się zastępcą grzesznika przed Bogiem, i że umarł jako ofiara przebłagalna za grzechy całego świata. Stał się On przekleństwem za grzesznika, kiedy poniósł śmierć za jego grzechy według Pisma, które stwierdza, że ani pokuta, ani uczucia, ani wiara, ani dobre postanowienia, ani szczere wysiłki, ani podporządkowanie się prawom i przepisom jakiegokolwiek kościoła nie mogą niczego dodać w najmniejszym stopniu do ceny kosztownej krwi, czy też do wartości skończonego dzieła dokonanego dla nas przez Tego, który zakosztował śmierci za każdego człowieka (Rzym. 5,8; Jana 2,2; Hebr. 2,9; Gal. 3,13; Rzym. 4,4-5; 3,25; Kol. 1,13-14, 20-21).

G. Wierzymy w zmartwychwstanie ukrzyżowanego ciała Jezusa Chrystusa; że Jego ciało zostało zmartwychwzbudzone według Pism; i że wstąpił do nieba i zasiadł po prawicy Boga, jako arcykapłan i orędownik wierzących (Łuk. 24,39; Dz.Ap. 1,10-11; Efez. 4,10; Hebr. 1,3; 1 Jana 2,1).

H. Wierzymy, że Chrystus w pełni błogosławieństw, które w sposób pewny wyjednał dzięki Swej śmierci i zmartwychwstaniu, może być przyjęty wyłącznie przez wiarę; i że w momencie, w którym zaufamy Mu jako Zbawicielowi, przechodzimy ze śmierci do życia wiecznego, zostajemy usprawiedliwieni od wszystkich rzeczy, jesteśmy przyjęci przez Ojca, dzięki Jego pośrednictwu; jesteśmy umiłowani tak, jak On jest umiłowany i zostaliśmy pojednani z Nim. W momencie przyjęcia Chrystusa jako Zbawiciela, On przychodzi i zamieszkuje w wierzącym i wnosi w niego Swoje życie przepełnione świętością i mocą (Hebr. 9,15; Jana 5,24; Rzym. 3,28; 4,3.23-25; Efez. 1,3; Jana 17,23; Gal. 4,6.7; 5,16; Dz.Ap. 1,8).

I. Wierzymy, że Kościół składa się z wszystkich tych, którzy naprawdę uwierzyli w Pana Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela. Kościół jest ciałem i oblubienicą Chrystusa. Każdy wierzący bez względu na to, czy Żyd, czy poganin zostaje ochrzczony w Ciało Chrystusowe przez Ducha Świętego i w ten sposób stają się oni członkami jeden drugiego; jesteśmy odpowiedzialni za utrzymanie jedności Ducha w więzi pokoju, podnosząc się ponad wszystkie sekciarskie przesądy i bigoterię denominacyjną, miłując się nawzajem i gorliwie czystym sercem (Efez. 2,19-22; 1,22-23; 5,25-27.31-32; 1 Kor. 12,13; Rzym. 12,4-5; Efez. 4,1-3; 1 Kor. 1,10).

J. Wierzymy, że wszyscy wierzący w naszego Pana Jezusa Chrystusa zostali powołani do życia w oddzieleniu od światowych i grzesznych praktyk i powinni powstrzymywać się od takich rozrywek i nawyków, które powodują zgorszenie innych albo przynoszą hańbę krzyżowi Chrystusowemu. Wierzący zostali stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków. „Przeto póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary” (Gal. 6,10).  (2 Jana 2,15-16; Rzym. 14,13; 13,14; 1 Kor. 10,31; Efez. 2,10).

K. Wierzymy w ewangelizację świata; że nadrzędną misją ludu Bożego w tym okresie jest głoszenie ewangelii każdemu stworzeniu. Należy to szczególnie podkreślić w przypadku ewangelizacji dzieci (Marka 16,15; 2 Kor. 5,18.19; Mat. 18,14).

L. Wierzymy w osobisty powrót naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa; że powtórne przyjście Jezusa Chrystusa jest „Błogosławioną Nadzieją”, która została nam dana, i której powinniśmy ciągle oczekiwać. „Nasza zaś Ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa” (Filip. 3,20). (Dz.Ap. 1,11; 1 Tes. 4,16-17; Jana 14,1-3; Tyt. 2,13; Filip. 3,20-21).

Ł. Wierzymy, że dusze tych, którzy zaufali Panu Jezusowi Chrystusowi odnośnie zbawienia, natychmiast po śmierci przenoszą się w Jego obecność, i tam pozostają w świadomej błogości aż do zmartwychwstania ciała podczas Jego przyjścia, kiedy to dusza i ciało połączą się znów i na zawsze pozostaną z Nim w chwale (Łuk. 23,43; 2 Kor. 5,8; Łuk. 16, 22.25; Filip. 1,23; 1 Tes. 4,15-18).

M. Wierzymy, że dusze zgubionych pozostają w cierpieniu aż do sądu ostatecznego przed Wielkim Białym Tronem, kiedy dusza i ciało połączone znów przy zmartwychwstaniu, zostaną wrzucone do „jeziora ognistego”, co jest „drugą śmiercią”, i aby ponieść karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały Jego (2 Tes. 1,8.9). (Łuk. 16,22-23. 27-28; Hebr. 9,27; Obj. 20,5.11-15; 2 Tes. 1,7-9).

N. Wierzymy w realność i osobowość szatana, tego „węża starodawnego, zwanego diabłem, i szatanem, który zwodzi cały świat…” (Obj. 12,9). (Efez. 6,11-12; 1 Piotra 5,8; Obj. 20,10).